του Αντιστράτηγου ε.α Νικόλαου Πιτσόλη
Γίνεται μεγάλη συζήτηση για τις έκτακτες κρίσεις και την επακόλουθη αποστρατεία μεγάλου αριθμού αξιωματικών από του βαθμού του συνταγματάρχη και άνω, κάτι που πολλοί ονόμασαν σφαγή, νύχτα του Αγίου Βαρθολομαίου, νύχτα των μεγάλων μαχαιριών κ.λπ.
Δεν θα ασχοληθώ με το αν οι έκτακτες κρίσεις ήταν επιβεβλημένες κατά τον Υπουργό για να υλοποιηθεί η λεγόμενη Ατζέντα 2030. Μπορούσαν να αποφευχθούν και αυτή η περικοπή θα μπορούσε να υλοποιηθεί στις τακτικές κρίσεις του Μαρτίου. Δεν χωρεί καμία αμφιβολία γι΄ αυτό. Εκτός κι αν υπάρχει πρόθεση να επαναληφθούν οι υπερβολικές αποστρατείες και στις τακτικές κρίσεις του Μαρτίου, οπότε τότε θα μιλάμε για ολοκαύτωμα. Άσκοπες επικοινωνιακές υπερβολές που αποπροσανατολίζουν από άλλα σοβαρότερα και υπαρκτά προβλήματα.
Θα δεχθώ για την οικονομία της συζήτησης ότι θα έπρεπε να επέλθει μια ομαλοποίηση του αριθμού των αξιωματικών στην πυραμίδα της ιεραρχίας. Θα δεχθώ ότι υπηρετούσαν κάποιοι συνταγματάρχες προκειμένου να συμπληρώσουν την απαιτούμενη πραγματική 35ετή εργασία. Θα δεχθώ κάποιο λανθασμένο σχεδιασμό, πολλών ωστόσο ετών. Θα δεχθώ κακή πολιτική προηγούμενων στρατιωτικών ηγεσιών που προχωρούσαν με πραγματικά μικρούς ρυθμούς στις κρίσεις – οι λεγόμενες κατ΄ αγκώνα –.
Δεν θα δεχθώ όμως τη στάση του υπουργού, του υφυπουργού και των συνεργατών τους, με την οποία προσπάθησαν να δικαιολογήσουν τις ενέργειές τους. Είναι άστοχη η σύγκριση με τις ΗΠΑ, άσκοπη η παράθεση αριθμών για 3πλάσιο αριθμό, για υπεράριθμους, για υδροκεφαλισμό κ.λπ.
Δημιουργείται μια άδικη κατάσταση σε βάρος των αξιωματικών η οποία εγείρει εύλογα κοινωνικούς αυτοματισμούς ευκαιρίας. Άντε πάλι οι αξιωματικοί, με τα πολλά και αδικαιολόγητα παράσημα, που τους πληρώνουμε χωρίς λόγο, που, που, που…
Θα προτιμούσα ο υπουργός να εξετάσει και να βελτιώσει το υφιστάμενο θεσμικό πλαίσιο, ώστε να ενδυναμώσει τις διαδικασίες των κρίσεων. Γιατί τον προβληματίζει ο αριθμός των συνταγματαρχών, αλλά δεν τον προβληματίζει ότι οι περισσότεροι από όσους αποστρατεύθηκαν, θα επανακριθούν μελλοντικά κατόπιν αποφάσεων των διοικητικών δικαστηρίων και θα γίνουν στρατηγοί, για ηθική τους ικανοποίηση και μια μικρή συνταξιοδοτική βελτίωση; Και τούτο θα οφείλεται ακριβώς στα κενά των διαδικασιών και στις βεβιασμένες ενέργειες. Αλλά εκεί θα συνεχίσει ο υπουργός να έχει μεγαλύτερη ευθύνη για τους υπεράριθμους απόστρατους στρατηγούς. Γιατί δεν θωράκισε το σύστημα ώστε αφενός οι αδικίες να είναι ελάχιστες και αφετέρου να μην τραυματίζεται στην πράξη το κύρος των κριτών και η αξιοπρέπεια των κρινομένων. Και έσται η εσχάτη πλάνη χείρων τής πρώτης.
Πειραματισμοί ενός ανδρός σοφού στις Ένοπλες Δυνάμεις, χωρίς λογοδοσία για τις συνέπειες, χωρίς την ύπαρξη μελετών από εξειδικευμένους, ανεξάρτητους και ανεπηρέαστους αξιωματικούς, μόνο ζημιά κάνουν στις Ένοπλες Δυνάμεις.
Θα υπενθυμίσω για παράδειγμα την άστοχη, αδικαιολόγητη και άσκοπη μετακίνηση των διευθύνσεων των όπλων του ΓΕΣ σε στρατόπεδα εκτός του ΓΕΣ, απόφαση η οποία μόλις άλλαξε ο Α/ΓΕΣ ακυρώθηκε, προκειμένου να επανέλθει η ομαλότητα. Κι εδώ τα πράγματα είναι πολύ απλά. Ένας από τους δυο Α/ΓΕΣ έκανε κάτι λάθος, πήρε λάθος απόφαση μείζονος ενδιαφέροντος και πρέπει να λογοδοτήσει.
Ας επανέλθω στον αριθμό των ανωτάτων και τον υδροκεφαλισμό. Πρέπει να ξεκαθαρίσουμε αν ο υδροκεφαλισμός οφείλεται στην οργάνωση και δομή ή στους βαθμούς των αξιωματικών που την υπηρετούν.
Θα γίνω πιο σαφής. Πληροφορήθηκα από τον ηλεκτρονικό τύπο ότι διευθυντές των όπλων του ΓΕΣ ορίσθηκαν ταξίαρχοι. Το πρόβλημα του υδροκεφαλισμού είναι ότι οι διευθυντές των όπλων ήταν υποστράτηγοι και τώρα που έγιναν ταξίαρχοι λύθηκε; Θα μπορούσαν να είναι και συνταγματάρχες. Και μετά τι;
Ο νέος διοικητής της Σχολής Πεζικού στη Χαλκίδα είναι ταξίαρχος αντί του μέχρι τώρα υποστράτηγου. Θα μπορούσε να είναι και συνταγματάρχης. Και μετά τι;
Ο υπαρχηγός του ΓΕΣ ανέλαβε τα καθήκοντα και του Γενικού Επιθεωρητή. Κέρδος. Δύο σε ένα. Και μετά τι;
Άκουσα και κάποιες απόψεις γιατί οι υπαρχηγοί να είναι αντιστράτηγοι, γιατί εκεί να είναι υποστράτηγοι κ.λπ.
Τι θέλω να πω με τα παραδείγματά μου; Θέλω να επισημάνω, όπως ανέφερα, ότι το τυχόν πρόβλημα του αναφερόμενου υδροκεφαλισμού δεν είναι οι βαθμοί αλλά η οργάνωση αυτή καθ΄αυτή.
Αν η ιεραρχία πιστεύει για παράδειγμα ότι οι διευθύνσεις των όπλων καλώς υπάρχουν και ο υπουργός το αποδέχεται, τότε δεν έχει σημασία ο βαθμός των διευθυντών τους. Δεν προκαλούν υδροκεφαλισμό οι βαθμοί, αλλά οι θέσεις.
Αν η Στρατιά είναι απαραίτητη, μοιραία είναι απαραίτητος ο Στρατάρχης και το Επιτελείο του. Αν καταργηθεί η Στρατιά, δηλαδή η δομή, τότε καταργούνται και αυτοί που την υπηρετούν.
Στο παρελθόν καταργήθηκε το Β’ ΣΣ στη Βέροια, αλλά όχι οι αποστολές του, οι οποίες ουσιαστικά πέρασαν στην Ι Μεραρχία για να μετεξελιχθούν μερικώς σταδιακά στην σημερινή Διοίκηση Ειδικού Πολέμου.
Ένα τελευταίο παράδειγμα, στο ΓΕΕΘΑ πριν από 9 χρόνια, καταργήθηκε ο Κλάδος που διοικούσα. Προσωπικά δεν μου δημιουργήθηκε πρόβλημα, αντίθετα ωφελήθηκα, γιατί τοποθετήθηκα σε καλύτερη θέση – και το αναφέρω αυτό για να μην πει κάποιος ότι το γράφω ενοχλημένος – αλλά οι διευθύνσεις μου μοιράστηκαν σε άλλους κλάδους, που απλά επιφορτίσθηκαν με περισσότερο έργο, που δεν τους αναλογούσε και δεν γνώριζαν. Ο συγκεκριμένος κλάδος επανήλθε ξανά με λίγο διαφορετική δομή και αποστολή με τον σημερινό υπουργό.
Ας μην μιλήσω για το ράβε ξήλωνε μονάδων και στρατοπέδων στο όνομα της αναδιοργάνωσης, μια παθογένεια της πολιτικής και στρατιωτικής ηγεσίας, η οποία συνεχίζεται ακάθεκτη από το 1997.
Ας σταματήσουν λοιπόν πια οι πειραματισμοί πολιτικής και στρατιωτικής ηγεσίας. Προκαλούν προβλήματα, προβληματισμούς, αδικίες και κυρίως τραυματίζουν το ηθικό των στελεχών και των οικογενειών τους.